Kakaibang superest heroes

Kagagala. Kapapasyal. Kalilibot. Ayan. Marami na naman akong nakitang kaiga-igayang likhang sining. (Patawad po at kung mapapansin ninyo, puro banyaga ang napupuntahang kong lugar. Hayaan ninyo't minsang isang araw, gawang Pinoy naman ang pag-uukulan ko ng atensyon).

Heto sila. Iba't-ibang mga tauhan sa website ni Sutter at Kevin. Mga Superest (o Super Heroes ng makabagong panahon). Puro mga likhang kamay at kahit pa nga napakaiksi ng caption nila ay talaga namang katawa-tawang tingnan.





Iba't ibang superhero sa iba't ibang araw. Ang galing hindi ba?

Sabi ni Plato: Patawad!

Sabi ni Plato: Mamamatay ako, ika'y mabubuhay. Kung alin ang nararapat, Diyos ang nakakaalam. ("I to die, and you to live. Which is better God only knows.")

Paghingi niya ito ng tawad dahil sa mga paratang na ang kanyang mga turo ay nakaapekto sa mga kabataan ng Athens. Sinabi pa nya: Ang buhay na walang pagsusuri ay hungkag na buhay. ("The unexamined life is not worth living.")

Kung ako'y nagkasala, at alam kong ako'y nagkasala, paano ako hihingi ng kapatawaran? Gaya ba ni Plato na hanggang sa huli'y matalinhaga ang pangungusap. O isang simpleng '...sorry!' kaya ay pwede na.

Wala lang talaga akong maisulat ngayon kaya hayaan ninyo na iwanan ko na lamang ang isang babasahing nakita ko sa Time. Ito'y tungkol sa sampung pinakaimportanteng paghingi ng paumanhin. Nanguna sa listahan si Obama dahil sa tinawag niyang 'stupidly' ang isang pag-aresto ng pulis sa isang 'colored person'.

Ano kaya ang pwede kong itawag sa mga politikong nakaupo sa Senado at Kongreso ng Pilipinas? O di kaya'y sa mga oposisyong wala nang ginawa kundi mag-'oppose' (kaya nga oposisyon e!).

Hay...kapag wala talagang magawa!

O e eto pa ang isa.


Kulayan ba talaga ang mga aso? Hmmmm...ayaw ng PETA n'yan.

200

E nabasa ko lang naman po na mas mainam raw ang maiksi. Sigurado akong hindi kasarian ang pinag-uusapan dito.

Bakit 200 ang pamagat? Nabasa ko kasi sa A Brief Message (hilig ko ang maggala nang maggala), na mainam ang maiksing panulat dahil mas nagiging hitik ito. Hindi na nga raw uso ang pahabaan.

Para bang ratiles na prutas na kahit maliit ay ubod naman ng tamis.

Parang langgam na kahit maliit ay kapupulutan ng ka-higanteng aral ng kasipagan.

Parang turnilyo sa wristwatch mo na kapag nawala ay nawawalan ng saysay ang kabuuan ng iyong relo (kahit gaano mo pa ito nabili ng mahal).

Kung kaya't mula ngayon, sisikapin kong maging kasing iksi ng 200 salita ang aking post. Magkagayo'y sisiguraduhin ko naman magiging hitik ito sa laman, kaalaman at mga kuwento.

E di simulan na natin. Ito'ng post na ito ay binubuo ng 146 na salita.